Zorg voor de ander is vanzelfsprekend

Zonder uitzondering werd de bos bloemen dankbaar ontvangen. Vlak erna de vraag: “Voor mij? Waarom dan? Ik doe het met liefde!”. Het wordt als vanzelfsprekend gezien dat de men zich inzet voor de naaste, hun echtgenote, zoon, buurman of moeder. Gelukkig zijn er mensen die naar elkaar omkijken, om elkaar geven. Enkele bijzondere verhalen hebben we opgetekend.

Altijd blijven lachen, zorg dat je de leuke dingen ziet

De uiterst vriendelijke heer Vos was blij verrast met ons bezoek en nam de bloemen met een grote glimlach in ontvangst. Hij verzorgt zijn vrouw, die door omstandigheden niet zelfredzaam meer is. Twee keer per dag komt er iemand van thuiszorg voor het aan- en uittrekken van de steunkousen en vier dagen per week gaat mevrouw Vos naar een dagopvang waar zij haar creativiteit kwijt kan in mozaïek. De heer Vos is al jaren mantelzorger voor zijn vrouw en regelt alles rondom het huishouden en de verzorging van zijn vrouw. Helaas is de heer Vos niet zo vitaal als hij zou willen zijn en kan hij niet alles zelf, maar tijdens ons bezoek zei hij een paar keer: 'Altijd blijven lachen, gewoon doorgaan en zorgen dat je de leuke dingen in het leven blijft zien.' 

Mijn zoon zal trots zijn

Mevrouw Van der Colk heeft een drukke agenda, ze komt dagelijks bij de heer Majoor, haar achterbuurman, om zijn huishouden te doen en voor hem te koken. Ze kennen elkaar al van kleins af aan en zijn van dezelfde leeftijd.Mevrouw Van der Colk kan het prima aan om hem 'een beetje in de gaten te houden'. Ze heeft zelfs tijd over, want ze gaat ook drie keer per week naar twee andere adressen waar ze de administratie regelt en de boodschappen doet. In het weekend maakt ze een grote pan soep en brengt ze dat rond. De mensen om mevrouw Van der Colk heen zijn erg blij met haar en waarderen haar hulp zeer. Ze vinden het vooral ook erg gezellig als mevrouw Van der Colk bij hen langs komt. Aan het einde van ons bezoek vertelde mevrouw Van der Colk dat ze best een beetje zenuwachtig was om ons te ontvangen.Het was haar best meegevallen en het was zelfs gezellig. "Mijn zoon in Nieuw Zeeland zal trots zijn als hij hoort dat ik in het zonnetje ben gezet door de ChristenUnie."

Mantelzorg is emotioneel zwaar

Wie ook onmisbaar is voor haar directe omgeving, is mevrouw Repatie in Naarden. Nadat we aangebeld hadden, werden we hartelijk ontvangen door een aardige mevrouw met een schattig klein meisje op haar arm. Twee-en-een-halve dag per week past ze op haar kleindochter, dat geeft haar veel vreugde en ze is dankbaar dat ze voor haar mag zorgen. 

Behalve voor haar kleindochter, zorgt mevrouw Repatie ook voor haar moeder. Ze is zelfs ‘s nachts met regelmaat bij haar moeder omdat zij niet alleen kan zijn. De thuiszorg komt drie keer per week, maar dat is lang niet voldoende omdat de moeder van mevrouw Repatie met alles geholpen moet worden: verzorging, het regelen van eten en drinken en natuurlijk het hele huishouden. Er zijn minder goede en goede dagen waarop het werk wat lichter is. In het algemeen is het best zwaar om alles voor iemand te moeten regelen: "zeker de emotionele druk die daarbij komt kijken wordt soms best onderschat." 

Moeder en zoon

In Muiderberg bezoeken we Teunie & Raymond Kuyl. Beide zijn mantelzorgers voor elkaar. Haar man stierf 15 jaar geleden aan asbestkanker. De laatste jaren van verzorging waren zwaar. Ze heeft ook haar ouders verzorgd tijdens de laatste 2 jaren van hun leven. Ze hielp hen 3 dagen in de week. Raymond heeft vanaf zijn jeugd het chronisch pijnsyndroom. Hij heeft continue pijn in z’n spieren en botten. Teunie massert Raymond drie keer per dag om de pijn te verlichten. Tijdens zijn verblijf 14 jaar geleden in Azië om kinderen en volwassenen engelse les te geven, liep hij Typhus op door vlooienbeten. Door zijn situatie is Raymond niet meer in staat om te werken en beweegt hij zich voort op een scootmobiel. Nu helpen ze elkaar en zijn ze dankbaar dat ze de ander kunnen helpen en doen het met liefde. Teunie genoot zichtbar van de bos bloemen en voelde zich zeer vereerd.

Mensen met een smalle beurs hebben het moeilijk

Niet elke mantelzorger heeft het even breed. Behalve veel tijd, kost de zorg in sommige gevallen ook veel geld. Voor iemand die moet rondkomen van een AOW is dat moeilijk op te brengen. Het verdient respect dat deze bijzondere mensen zich met een positieve instelling blijven inzetten voor de ander. “Je doet het gewoon!”, zei iemand.

'Blijk van waardering' omhoog

Tot eind 2014 konden mantelzorgers aanspraak maken op het mantelzorgcompliment, een tegemoetkoming van 200 euro. Door invoering van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO), is de gemeente sinds 1 januari 2015 verantwoordelijk voor het waarderen van de mantelzorg. In de gemeentes Naarden, Muiden en Bussum is de 'blijk van waardering' van 150 euro hiervoor in de plaats gekomen. De ChristenUnie Gooise Meren zet zich in om deze 'blijk van waardering' weer terug te brengen op het oude niveau van 200 euro. Het is niet meer dan een teken, maar een eerste begin. Als er extra zorgkosten bij komen kijken, dan is het geld snel op.

Belangrijk werk verdient respect

Wij willen benadrukken dat het werk van de mantelzorgers er echt toe doet. Met het symbolische boeket bloemen, zetten we hen in het zonnetje en brengen we de belangrijke bijdrage die zij leveren onder de aandacht. Aan deze mensen kunnen wij een voorbeeld nemen.